Motocykle

Historia motocykli

Motocykl- pojazd mechaniczny, jednośladowy, bez nadwozia, z silnikiem spalinowym, przeznaczony w zasadzie do przewozu jednej lub dwóch osób.
Historia motocykla
Pierwsza wzmianka o motocyklu pochodzi z, 1791 r. kiedy to w Paryżu hrabia Made de Sivrac zademonstrował wielce oryginalny pojazd. Dwa koła zapożyczone z wozu konnego umieszczone jedno za drugim – wtedy absolutna nowość- połączono z drewnianą ramą.
Pierwszym samojezdnym jednośladem był motocykl parowy Michaux- Perreaux, zbudowany we Francji w 1869 roku. Konstrukcja Pierre’a Michaux oraz jego syna Ernesta stanowiła połączenie nowoczesnego, jak na tamte czasy, stalowego bicykla z lekką, jednocylindrową maszyną parową Perreaux. Para wytworzona w niskociśnieniowym
Podobna praca 65% Historia.
kotle podgrzewanym palnikiem naftowym wprawiła w ruch maszynę parową dwustronnego działania, która za pośrednictwem dwóch przekładni pasowych, umieszczonych po obu stronach piasty tylnego koła, napędzała pojazd. Mógł on osiągnąć prędkość16 km/godz.
Przełom w motoryzacji- zastosowanie silnika
W latach 80.XIX wieku angielska firma The Humber Company zbudowała pierwszy motocykl napędzany silnikiem elektrycznym. Jednak, tak samo jak w historii samochodu, prawdziwy przełom nastąpił gdy zastosowano czterosuwowy silnik spalinowy.
Jeden z pierwszych takich silników został skonstruowany przez niemieckiego inżyniera Gottieba Daimlera. Zbudowany przez niego pojazd jest uznawany za pierwszy motocykl z napędem silnikowym. Jakkolwiek motocykl Daimlera był konstrukcją, z dzisiejszego punktu widzenia, dość dziwaczną, zasadnicze założenia konstrukcyjne, a więc silnik z pionowym cylindrem umieszczony w ramie między dwoma kołami o jednakowej średnicy, przetrwały do dziś. Pojazd Daimlera prawie w całości był z drewna.
Główny element konstrukcji stanowiła rama. Koła nie posiadały ogumienia, gdyż takowe nie było jeszcze znane. Siedzenie kierownicy umieszczono aż 900mm nad poziomem jezdni, jednak dla ułatwienia utrzymania równowagi Daimler zastosował dwa pomocnicze kółka boczne przymocowane do ramy sprężyście. Główne koła jezdne nie posiadały resorowania. Jazda na tym wehikule nie była wcale prosta. Jednocylindrowy silnik zasilony naftą miał pojemność skokową 264 cm3 przy średnicy cylindra 58 mm i skoku tłoka 100mm. Jak z tego widać jego proporcje znacznie różnią się od stosowanych w czasach współczesnych. Jednak w tamtych latach była to jednostka – jak wtedy mówiono- szybkobieżna.
Kiedy wał korbowy obracał się z prędkością 700 obr./min, silnik osiągał moc 0,5 KM. W układzie rozrządu pracowały dwa zawory. Samoczynny ssący- uruchamiany przez podciśnienie panujące w cylindrze podczas suwu ssania oraz wydechowy, sterowany krzywką.